Met de E-Groep naar Braunlage

Vrijdag 2 juni:
Reisdag naar de Harz, die ongeveer 5 uur in beslag nam. De meesten kwamen tussen 12 en 13.30 uur aan, en na een korte lunch gingen we een rondje rijden in de omgeving. Het werden ongeveer 54 kilometer via Braunlage naar Elend en toen richting Sorge en per ongeluk de hele afdaling naar Wieda, omdat de geplande weg geen asfaltweg was, maar een geitenpad. Toen moesten we de hele weg weer terug klimmen om naar Braunlage te rijden.

Het was behoorlijk warm en het luie zweet kwam goed los. De wegen waren goed en ook de verkeersdrukte viel erg mee. Toen we terug waren in ons hotel Harzidyll, nog even snel een biertje, daarna snel opfrissen en om 19.00 uur naar het restaurant Harz- Heimat voor het avondeten. Hier hebben we de rest van de week ’s avonds gegeten. De toetjes (grote ijscoupes of een Windbeutel) vielen bij velen in de smaak, en toen we uitgegeten waren en nog een rondje door het dorp liepen, stak er een behoorlijke “wind” op… Na een afzakkertje in Grimbarts was het mooi geweest, en gingen we terug naar het hotel.

Zaterdag 3 juni:
De dag begon regenachtig, en er werd besloten een wandeling in de omgeving te gaan maken. Hennie had een mooie route uitgezet, en al snel liepen we in de bossen rondom Braunlage. Enkelen hebben hier nog een verbaasde vos gezien, die echter snel verdween toen de rest eraan kwam. Ook was er een omroeper die zich af vroeg waar de renner met rugnummer 11 was, die moest namelijk naar de start. Het weer klaarde een beetje op in de middag, en alhoewel er regen voorspeld was ging een groep nog een kleine ronde fietsen. Na kletsnat geregend te zijn, werd er een harde klap onweer gehoord en is de gehele groep een bushokje in gevlucht.

Hier stond een buschauffeur verplicht te wachten tot hij verder mocht, en die deelde worstjes uit aan de verkleumde renners. Ook kreeg hij hiervoor in ruil goede adviezen over sanitairkit en wat je hiermee allemaal kon doen. Fritz schrok zich te pletter van een flits, maar dit bleek Wim te zijn die een foto nam. Riekie, Willy, Bert en Gert-Jan kwamen ’s middags in het hotel aan en hebben met de rest nog een paar biertjes gedronken, en hebben toen ook nog de wandeling gemaakt.

Zondag 4 juni:
Omdat het weer er redelijk goed uitzag werd besloten een rit van 60 km te fietsen. De eerste grote beklimming was de Oderberg, 4,3 kilometer met stukken van 12,5 %, maar het 2e gedeelte was een stuk vlakker. Via Sankt Andreasberg ging het in richting Silberhütte. Daarna de klim naar Bad Lauterberg een stuk van 1,4 kilometer. Daarna naar Bad Lauterberg, Steina en Bad Sachsa waar we een een leuk terras vonden, waar de stukken taart maar € 5.50 kostten…

Toen we weg wilden rijden bleek Wim een lekke band te hebben, en dit was het enige ongemak van de hele week! Via Wieda en een klim van 5,4 kilometer ging het terug naar Braunlage. Uiteindelijk toch nog 1100 hoogtemeters overwonnen. Na het avondeten en forse rukwinden gingen we weer vroeg onder de wol.

Maandag 5 juni:
Het weer was fantastisch dus kon er weer gefietst worden. Via Oderhaus ging het weer omhoog naar de Oderberg die we gisteren ook hadden gefietst. Via Sankt Andreasberg ging het nu richting Sieber om vervolgens een heel mooi paadje in te duiken van 11 km lengte. Het was iets breder dan een fietspad, maar er waren geen auto’s of motoren, en ging dwars door de hele mooie natuur. Het liep geleidelijk omhoog met een behoorlijke klim aan het einde. Daarna een mooie afdaling richting Dammhaus waar snelheden van boven de 70 km gehaald werden.

In Altenau werd gestopt bij een Konditorei voor een kop koffie en heerlijk gebak. Via de Oker Stausee gingen we weer een mooi fietspad op en ook dit ging langzaam omhoog, en aan het eind zelfs een stijging van 20%! Via het Torfhaus ging het via de grote weg no. 4 terug naar Braunlage. In totaal 65 kilometer gefietst met ongeveer 1400 hoogtemeters. Er werd bij Grimbarts op het terras een lekker biertje gedronken, en toen penningmeester Wim gevraagd werd hoe hij wilde afrekenen, bleek de optie in natura, helaas niet aanwezig. “De kleine jongen” kreeg wel een hand vol snoepjes van de gevatte serveerster.

Dinsdag 6 juni:
Vandaag stond een echte berg op het programma, en zelfs het weer besloot ’s morgens mee te werken. Via Elend ging het naar Schierke voor de aanloop naar de Brocken. Doordat we de verkeerde afslag namen kwamen we op de Kirchberg in Schierke terecht,
een klinkerstraat van 400 meter die boven de 20% uitkwam! Een lekkere opwarmer voor het echte werk, naar 1141 meter hoogte. Een mooie beklimming over een brede weg met bijna geen verkeer, uitgezonderd trein en boerenkar met paarden.

Toen we boven aankwamen was het behoorlijk fris en woei er een behoorlijke wind, dus snel het restaurant in voor een kleine lunch. Daarna een fantastische afdaling door het bos, met hier en daar een verdwaalde mountainbiker die niet meer wist wat links en rechts was. Via Königshütte en Sorge werden er nog een paar kilometer extra gereden. In totaal vandaag 66 kilometer en ongeveer 1200 hoogtemeters. Toen we terugkwamen in Braunlage zijn we op een terras gaan zitten, maar dit was achteraf niet zo’n goed idee, want we zaten nog niet of het begon te gieten. Gelukkig zaten we onder parasols dus het bier werd gelukkig niet verdund, alleen de terugweg naar het hotel was koud en nat.

Woensdag 7 juni:
Het weer was niet best, dus was het tijd voor een rustdag. We zijn met de auto naar Quedlinburg gereden een mooi stadje met veel oude vakwerkhuizen. Het weer was hier zelfs aangenaam. We hebben in de Hölle een pizza gegeten, en die smaakte boven verwachting goed.

Donderdag 8 juni:
Volgens Pelleboer kon er gefietst worden, maar hier was de rest van de groep het niet mee eens want het regende…Er werd besloten naar de Bodetal Sperre te rijden om de langste hangbrug van europa te zien. Ook kon je via een kabel van 1000 meter langs de brug en stuwdam naar beneden glijden. Vanaf de hangbrug kon je ook nog bungyjumpen. Er was kortom voor een ieder genoeg te zien. De brug bleek wel een belevenis want die bewoog continu, het leek wel of je net uit de kroeg kwam. Je keek via een rooster meer dan 100 meter naar beneden! Enkele fietsers bleven liever op de vaste wal, dit was toch wel eng. Op de terugweg nog wat gegeten bij een mooi restaurant Köhlerladen, hier was een museum en werd er houtskool gemaakt. Daarna terug naar Braunlage waar we met de kabelbaan naar het Mittelstation gebracht werden. Daarna wandelend de Wurmberg afgedaald, waar we zelfs een zeer jonge skispringer in actie hebben gezien.

Vrijdag 9 juni:
Zou volgens de verwachting de slechtste dag van de week worden..het was prachtig weer toen we de gordijnen opentrokken. Er kon zelfs in korte mouw gefietst worden. Vandaag ging het richting voormalig Oost-Duitsland. Een glooiend landschap met erg weinig plaatsjes en inwoners. Via Wieda,Walkenried en Haferungen kwamen in een gehucht Großwechsungen terecht, waar de plaatselijk
“grootgrutter” al op ons gerekend had, door een enorme voorraad Kuchen te bakken. Helaas was het teveel gevraagd hier ook nog koffie bij te serveren, zoals de vorige keer, toen er ook hier gestopt was. Aangezien er geen terras was, hebben we de Kuchen maar buiten op een betonnen plaat opgegeten. Toen we verder reden kwamen we in Herreden toch noch een restaurant tegen Raststätte zur Linde. De koffie smaakte goed en was niet duur, 1 euro voor een hele kop, inclusief vers fruit! De mooiste klim was bewaard voor het laatst en begon net buiten Zorge. Erg lang en met zeer steile stukken werd het dorp Hohe Geiss bereikt. Hier even verzameld en toen het laatste stuk in sneltreinvaart terug naar ons dorp. Vandaag 60 km en ongeveer 1100 hoogtemeters.

Zaterdag 10 juni:
Na het stevige ontbijt weer richting Winterswijk, met prima weersomstandigheden was het goed rijden, en de meesten waren rond 14.00 uur weer terug. Rest mij nog de organisatie te bedanken voor geweldig leuke week, prima routes voor zowel fiets als wandelen, in één woord perfect.

Tekst: Rens Keldermans