D Groep: Walbeck 2016
Het was op een regenachtige vrijdagmorgen dat een groot gedeelte van de D-groep bijeenkwam voor het jaarlijkse wieler-weekend. Dit jaar wat anders van opzet, namelijk op de fiets er naartoe en terug. Nou ja, dat was de bedoeling, maar in de praktijk pakte dat nog wel wat anders uit. Daarover later meer.
Tegen 11:00 uur verzamelden zich Marcel en Monique, Sylvester, Herman Wes, Jan en Wim, Jan ten Pas, Rogier, John, Marko en Tom zich voor de oversteek naar Limburg. Maar wacht, is het een verstekeling? Wie meldt zich daar, op zijn fiets-met-dikke-banden? Wil hij ook mee? Echt? Ja, natuurlijk, want het is Hans Gemmink!
Op zijn Koga met 250 odo. Daar gaan we mooi eens aan werken, aldus Hans. Nou, dat heeft hij laten zien: hij ging meteen op kop van het 11-koppige D-peloton. Was dat om zijn gespierde kuiten te showen of om het tempo te bepalen (lees: drukken)? Hoe dan ook, met die flinke zuid-wester was Hans al snel op plek twee te vinden en daar was hij, behoudens het eerste viaduct, niet meer van weg te krijgen. Chapeau Hans, toch maar mooi die 90 km gedaan!
Dick Zwiers kwam met de auto om de bagage te brengen en hij nam meteen Marco van der Veen mee, die nog moest werken overdag.
We fietsten die vrijdag een schitterende route naar het zuiden (Jan ten Pas bedankt!), maar het mooiste ervan was wel de tussenstop bij Hamminkeln. Bij das Rothaus, om precies te zijn. Alle wulpse voorstellingen ten spijt, bleek het uiteindelijk niet te gaan om het Rothaus maar om het Road House. Waar bikers elkaar treffen, van oudsher wat sleutelen aan de Harley en ondertussen ook even goed eten. Inmiddels is daar een groot wegrestaurant ontstaan waar een erg goede lunch verkrijgbaar was. Een buffetje met volop keuze, waaronder lekkere zalm en hamlapjes en verse salade. Volgens Sylvester absoluut een nieuwe D-route waardig!
Ondertussen begon het steeds meer te druppen en de regenjasjes kwamen te voorschijn. Door de nattigheid liepen we ook drie lekke banden op. Het pondje dat we onderweg moesten nemen was voor Hans misschien wel een welkome pauze maar dat zorgde ervoor dat iedereen er niet warmer op werd.
Eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen, hotel Haus Deckers ook wel bekend als het Spargel-hotel van Walbeck, was iedereen toe aan een goede douche. De meesten overigens niet van het zweet gezien het aangepaste tempo. Marcel was zelfs even bang dat zijn hartslagmeter stuk was gegaan, want zijn app constateerde amper inspanning…
Na de douche en aan de bar, zette Hans een tandje bij en de stemming kwam er al snel in. Het tweede buffet van die dag droeg daar zeker aan bij. Dit buffet stond geheel in het teken van de asperges. Voor een ieder was er wel een variant te vinden die hem of haar aanstond. Het kon mooi worden genuttigd aan de voor ons voor het hele weekend gereserveerde lange tafel, op 1 meter afstand van de bar. Top geregeld Marko!
Vele liters bier en sambuka’s verder ging bij velen het licht uit en dat was maar goed ook, want Frau Deckers deed het licht toen ook uit. Slechts een enkeling bereidde zich voor op de tocht van morgen door op tijd naar bed te gaan. Wie dat waren…?
Jan ten Pas had drie varianten gemaakt voor het rondje Limburg (grofweg rondom Venlo-Venray, met nul hoogtemeters): iedereen had de keuze uit circa 70km, 90km en 110km. Die keuze was voor de meesten al snel gemaakt. Een groepje fanatiekelingen pakte de 110 en de rest was blij met de 70. De enige die nog enorm twijfelde was JtP zelf. Hij fietste uiteindelijk de 90 en dus het laatste stukje solo.
Wie ook een flink stuk solo fietste die dag was Hans. Hij heeft de 70 wat ingekort. Als eerste terug kon hij lekker rustig een trekje nemen en een frietje eten (wat een combi trouwens…).
De groep van de 70 was ondertussen op de geplande tussenstop aangekomen en zat heerlijk op het terras. Het weer hield zich op zaterdag gelukkig keurig aan de voorspelling en het was prachtig zonnig. Maar waar was de groep van de 110 nu? Waren die soms al weg? Nee nee, daar komen ze nu pas aan… Onderweg heeft die groep oponthoud gehad door wederom een lekke band en door een geknapte remkabel. Voor hun was er dus tijd in te halen en ze sloegen de geplande tussenstop over. Uiteindelijk hebben Marcel, Monique, John, Marco, Rogier en Tom verderop hun Strammer Max en kipspiesjes (kindermenu) gegeten. Iedereen was uiteindelijk redelijk tegelijk weer terug in het Spargel-Hotel.
Eenmaal in het jaar is er in het kleine Walbeck een dag Schutzenfest en dat was precies deze dag. Een kilometertje lopen dus bijna de hele groep stond al snel daar onder een parasol biertjes te tanken. Prima entourage en de teller stond al snel op 10. Hans zorgde bij het Schutzenfest ook nog voor de inwendige mens door ons te trakteren op Currywurst, daarna werd het ook hoog tijd om weer naar de uitvalsbasis te gaan.
Daar zaten Wim en Jan gemoedelijk voor het hotel. Wim had zich voorgenomen niet weer zo veel kannetjes wijn naar binnen te werken als gisteren. Maar ja, je moet ook alle wijn-soorten wel even geproefd hebben hè ?
Ook de tweede dag stond er asperge op het menu, maar nu a la carte. Iedere gang stond weer in het teken van de asperge. Dat was inmiddels op het heren-toilet goed te ruiken!
De volgende ochtend zou je denken dat er 12 fietsen en 1 auto (Dick) klaarstonden voor de terugweg, maar niets was minder waar. Er werden maar 8 fietsen uit de stalling gehaald. Enkele mannen hadden vrouw-lief of dochter vriendelijk doch dringend verzocht naar Limburg te komen met de auto om hun te komen ophalen.
Ze hebben daardoor 90km en aardig wat regen en een lekke band omzeild maar ook een prima lunch misgelopen. Daar zullen ze vast niet jaloers op zijn geweest, want het weekend werd afgesloten met een fantastische barbecue bij Wim!
